Opnieuw slaagt Rietmolen er niet in een voorsprong over de eindstreep te trekken. Op bezoek bij het gezellige EMOS in Enschede komt het onder moeilijke omstandigheden in de eerste helft verdiend op voorsprong. Vlak voor het rustsignaal weet EMOS de stand gelijk te trekken, maar Rietmolen komt het scherpst uit de kleedkamers met twee treffers kort na elkaar en leidt dan met 1-3. Toch laat het EMOS weer in de wedstrijd komen. Net als vorig week en eerder in het seizoen ziet het de tegenstander in de slotminuten langszij komen. Een penalty en rode kaart vellen het vonnis in blessuretijd: 3-3. Rietmolen verzuimt hierdoor definitief afstand te nemen van de onderste regionen.
Paaszaterdag en de mussen vallen dood van het dak. Het kwik toucheert de 25 graden, maar een tripje naar het strand zit er niet in voor de blauwwitte brigade. Een tripje naar Enschede wel, naar ‘dorpsclub in de stad’ EMOS welteverstaan. Er is zelfs busvervoer geregeld om de selectie en gevolg af te leveren, wat een luxe. Bij het betreden van het sportpark komen de geuren van de speciaal voor de gelegenheid geopende cafetaria de spelers tegemoet, geuren die geblesseerden Patriek Piepers en Rick ter Braak niet kunnen weerstaan en zij doen zich vervolgens te goed aan een overheerlijk broodje warm vlees om de pijn wat te verzachten. Verder is de groep compleet voor dit duel met deze, op het eerste gezicht, gelijkwaardige tegenstander. EMOS staat vlak onder Rietmolen op een negende plek met twee punten minder, maar ook een wedstrijd minder. Ook de thuiswedstrijd ging gelijk op, hoewel de meesten die zich nauwelijks nog zullen herinneren aangezien het de openingswedstrijd van het seizoen betrof, ergens in september. Destijds schreef ik nog dat van EMOS een topvijfpositie verwacht mag worden, maar inmiddels is wel duidelijk dat dat onhaalbaar is. Men mag al blij zijn als het zich direct handhaaft.
De warmte, wat heet, zorgt voor een gortdroog, hard en stoffig veld op het gemoedelijke Enschedese sportpark. Het blijken moeilijke omstandigheden te zijn voor beide teams deze middag. Rietmolen gaat er in de eerste helft nog het best mee om. Het weet de tegenstander het best onder druk te houden en creëert al vroeg wat kansjes. Een vrije trap van Karsten ter Braak gaat naast en Sander te Rietmole schiet even later voorlangs. De verdiende openingstreffer valt na een kwart wedstrijd als een vrije trap door aanvoerder Twan Tenhagen wordt doorgekopt en door Sander binnengelopen kan worden: 0-1. EMOS creëert tot dan toe weinig, op een verdwaald afstandsschot en kansje uit een ingooi na. Na een halfuur kantelt de wedstrijd echter voor een tiental minuten. Even weet Rietmolen geen druk te houden en ziet de Enschedeërs wat prominenter op de eigen helft verschijnen, die daardoor ook een enkele keer gevaarlijk worden. Als de EMOS-spits in lijkt te kunnen schieten, moet Twan Tenhagen handelend optreden. Hij weet er een corner van te maken. Daaruit volgt een kopbal die door Niels te Lintelo ternauwernood van de lijn kan worden gehaald. De grootste EMOS-kans tot dan toe. Net op het moment dat Rietmolen weer wat grip krijgt en met een 1-0 voorsprong lijkt te kunnen gaan rusten, valt dan toch nog de gelijkmaker. Een lange bal van doelman Jeroen Hartgerink wordt door een tegenstander onderschept en naar voren gekopt. De Rietmolense defensie staat daarbij te breed, wat de EMOS-spits de gelegenheid geeft de 1-1 aan te tekenen. Hoewel de vreugde groot is bij EMOS, is de begeleidende muziekkeuze bedroevend te noemen. Twarres met ‘wer bisto’ kan me toch echt gestolen worden op zo’n zonnige zaterdagmiddag. Alhoewel, niet alleen op een zonnige zaterdagmiddag, altijd eigenlijk.
Net als vorige week is er vlak na rust weer spektakel, Rietmolen komt messcherp uit de kleedkamers. Dat is niet te zeggen van de thuisploeg. Sander profiteert in de 49e minuut optimaal van een slechte terugspeelbal en scoort zijn elfde van het seizoen. Nog geen minuut later laat de doelman een schot van Karsten ter Braak los en er ontstaat een scrimmage gehuld in een grote stofwolk. Als er vervolgens een stel armpjes juichend de lucht in gaat, rijst het vermoeden dat er alweer gescoord is. En ja hoor, het blijkt Wouter te Rietmole te zijn die de 1-3 op het scorebord zet. De Te Rietmoletjes hebben het op de heupen vandaag. De wedstrijd vervolgt met nog twee Rietmolense kansen, alvorens de roodwitten in de 63e minuut voor het eerst na rust gevaarlijk kunnen worden. Een corner wordt goed voor gelepeld, laat doelman Jeroen als aan de grond genageld, en kan zomaar ingekopt worden: 2-3. Geen man overboord, vasthouden die voorsprong. Met nog twintig minuten te gaan vervangt Daan Schuurmans Joren Vrielink die, na tweemaal op de grond te hebben gelegen, moet opgeven door de warme omstandigheden. Even later komt Harm Vogt erin voor Sander. Met nog tien minuten op de klok probeert EMOS nog wat te forceren en gaat opportunistischer voetballen. Een vrije trap op de middellijn wordt door de keeper ingebracht en kan nog op doel worden gewerkt. De bovenkant van de lat redt de blauwwitten. Als de blessuretijd aanbreekt krijgt ook Rietmolen nog een vrije trap, op zo’n 20 meter van het doel. Een kolfje naar de hand van Karsten ter Braak die, zoals wel vaker dit seizoen, de kruising in het vizier heeft. Zijn weergaloze schot spat op de binnenkant van de paal uiteen, maar verdwijnt niet in het net. Wat zonde. Een nieuwe opportunistische lange bal van EMOS stuit over centralen Koen en Daan en zet de spits van dienst alleen voor Jeroen. Zijn inzet belandt op de paal, maar hij wordt al schietende onderuit getrokken door Koen, die aan de noodrem trekt. Rood voor hem, penalty voor EMOS. Ramon Kosters faalt niet en zo verlaat Rietmolen het zonnige Enschede met slechts een punt. Zuur.
Nog vijf potjes, waarvan twee tegen teams die lager staan. Laten dat nu de twee eerstvolgende tegenstanders zijn. Eerst aanstaande zondag uit tegen Erix en dan op vrijdagavond 3 mei naar Eibergen. Nog een paar punten nodig!
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb