Uit bij FC ’t Centrum schenken een makkelijk gegeven vrije trap en een makkelijk gegeven penalty de thuisploeg de zege. Daardoor zakt Rietmolen af naar een anonieme middenmootplek in de vijfde klasse, waarvan het gisteren exact vijf jaar geleden nog kampioen werd. Vandaag werd Arne Slot met Feyenoord landskampioen. Wanneer ik u vertel dat er een band bestaat tussen beide gebeurtenissen, gelooft u mij niet, maar toch is die er. Hier het verhaal.
Voor deze een na laatste competitiewedstrijd reizen de Rietmolenaren af naar woonwagenkamp ‘’t Centrum’ te Enschede. Woonwagenbewoners kwamen onlangs nog in het nieuws omdat er jarenlang gemeentelijk uitsterfbeleid op hen is toegepast, iets waarvan het Hof van Justitie van de EU en het College voor de Rechten van de Mens heeft gezegd: ‘dat mag niet’. De ‘culturele woonvorm’ moet voldoende mogelijk gemaakt worden. Ook het knusse kampje alhier wacht al een poos op uitbreiding en daar lijkt het nu dan toch eindelijk van te gaan komen. De ideeën zijn er al: “als we een kunstgrasveld kunnen maken van het hoofdveld, dan is het trainingsveld beschikbaar voor extra wagens, er zijn genoeg gegadigden om die te betrekken”, zo luidt de wens. Of de gemeente Enschede in die zienswijze meegaat is een tweede. Eerst maar eens zien of er aan dat uitsterfbeleid een einde komt, is hier de algemene opvatting.
Uitsterfbeleid lijkt ook op de Rietmolense puntengaring van toepassing. De laatste drie duels werd er geen punt meer gepakt en het vertoonde spel biedt weinig aanknopingspunten tot verandering daarin. Ook het feit dat men nergens meer om speelt helpt niet mee. Bij de tegenstander van vandaag ligt dat anders: bij twee zeges is de derde periodetitel nog mogelijk en in de algehele rangschikking is een derde plek reëel, hoewel het vooral aan zichzelf te wijten is dat men daar niet al staat. Vier punten in mindering door wanordelijkheden, waarvan drie door de veelbesproken wedstrijd in Rietmolen, en u begrijpt dat men zich behoorlijk in de vingers gesneden heeft.
Toch ziet het er in de openingsfase niet naar uit dat de Centrummers nog volle bak ergens voor spelen. Na een gezapig eerste kwartier, wellicht dat de warmte een rol speelt, komt de wedstrijd maar moeizaam op gang. Daarna weet ’t Centrum meer en meer een voorzichtig overwicht te creëren en krijgt het ook wat kansjes. De Rietmolenaren laten liefst een halfuur verstrijken vooraleer de eerste mogelijkheden te noteren vallen. Een hoekschop van Justin Bomers kan door Niels te Lintelo net niet tot treffer gepromoveerd worden en even later weet de Centrumse doelman ternauwernood de bal van de lijn te plukken na een ragfijne – de enige van wedstrijd – aanval over de linker flank met als eindstation Sander te Rietmole die bij de botsing met de doelman geblesseerd raakt. Thijs Eppink, net op het kamp gearriveerd na zijn wedstrijd met het tweede, mag koud het veld in om de honneurs in de spits waar te nemen.
In de rust wordt Niels te Lintelo vervangen voor Joren Vrielink, die vanmiddag ruiterlijk te laat was en op de bank mocht starten. Na een kwartier weet de thuisploeg dan alsnog te scoren door een makkelijk gegeven vrije trap in de korte hoek te schieten waarop doelman Jeroen Hartgerink zich verkijkt en de rebound een prooi is voor een der Centrumse aanvallers. Behoorlijke Rietmolense kansen zijn er nog voor Justin Bomers en aanvoerder Twan Tenhagen, maar tot scoren komen de blauwwitten niet. Als even later uit een wel héél makkelijk gegeven strafschop de tweede treffer valt is het duel gespeeld. Een duikeling van een Centrumse offensieve kracht na nauwelijks een aanraking van Joren Vrielink is genoeg om hem op de stip te leggen. De arbiter van dienst is blijkbaar voornemens het duel niet zo uit de hand te laten lopen als zijn collega bij de heenwedstrijd en zal denken ‘bij 2-0 is het gespeeld, iedereen blij en snel naar huis.’ Eindstand aldus 2-0.
En zo beleeft Rietmolen een anoniem en troosteloos seizoen in de vijfde klasse, waarmee deze jaargang in schril contrast staat met het seizoen 2017-2018, toen men zich ontdeed van het laagste niveau. Gisteren namelijk exact vijf jaar geleden, 13 mei 2018, werd Rietmolen glansrijk en met afstand kampioen van 5B. De toenmalige trainer Kevin Vos wist vanaf zijn komst in de zomer van 2017 het kleine dorpsclubje te transformeren tot een soepel draaiende voetbalmachine die uiteindelijk zelfs derdeklassers het leven zuur kon maken. Er werd, zonder overdreven veeleisend te zijn, een prestatiecultuur gecreëerd op basis van fysieke fitheid en technisch-tactische kennis waardoor men boven zichzelf uitsteeg. Die kennis uitte zich in een aanvallende ‘4-3-3 met de punt naar voren’: een viermans-zoneverdediging met de backs hoog, twee controleurs op het middenveld en druk zetten ‘vanaf de tien’, wat er door middel van eigen wedstrijdbeelden op de training ingeslepen werd. Die trainingen volgden een periodiseringsmodel en er werden principes als ‘half space’ en ‘de verboden bal’ geïntroduceerd. Al die lulkoek had Vos natuurlijk niet zelf verzonnen. Nee, hij haalde zijn inspiratie uit de voetbalvisie van een toen nog nietszeggend assistent-trainertje van AZ. Zijn naam? Arne Slot. Jawel, diezelfde Arne Slot die vandaag met Feyenoord kampioen van de eredivisie is geworden. En net als destijds bij Rietmolen, zie je ook bij Feyenoord de hand van de trainer terug. Tegenstanders worden constant dusdanig onder druk gezet dat ze op een gegeven moment niet meer weten waar ze het zoeken moeten. En zo zie je maar weer, het maakt niet uit op welk niveau je speelt, overal kun je onder goede begeleiding beter worden en presteren. Het succes van Arne Slot reikt dus verder dan alleen Rotterdam. Het kwam zelfs tot in Rietmolen. Lang geleden.
Terug naar deze tijd en ‘back to reality’; vv Rietmolen 1 speelt komende zondag zijn laatste competitiewedstrijd thuis tegen TVV. Komt allen.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb