In Rietmolen ontvouwt zich tegen Sportclub Rekken onder troosteloze omstandigheden een matig duel. Onder toeziend oog van een gedoogde amateurvoetbalpelgrim, als enige toeschouwer toegelaten, zijn beide ploegen erg slordig in hun spel, wat mede in de hand wordt gewerkt door de harde wind. Door een fout achterin komt Rietmolen voor rust op een 1-0 achterstand, waarna na rust Rekken de score verdubbelt en Rietmolen via Sander te Rietmole wat terugdoet. Als de 1-3 valt is het eigenlijk wel gespeeld en hoewel een late 2-3 van Niels te Lintelo nog enige hoop geeft, betekent een rode kaart voor Karsten ter Braak in blessuretijd dat er vandaag geen punten in het vat zitten.
In deze tweede thuiswedstrijd van dit seizoen komt aangewezen promovendus uit de vijfde klasse Sportclub Rekken op bezoek. Het laatste treffen hier in Rietmolen was twee seizoenen geleden, ook in de vierde klasse, toen het duel op 0-0 leek af te stevenen maar een fantastisch afstandsschot van Karsten ter Braak het duel in Rietmolens voordeel beslechtte. Beide ploegen hebben een heerlijk weekje achter de rug nadat ze vorige week ieder hun eigen grote buurman wisten te verslaan. Rekken versloeg Eibergen en Rietmolen was te sterk voor Neede, met als grote verschil dat, naar we begrijpen, de Rekkense zege meer door geluk gedragen werd en het zo min of meer de punten stal, terwijl de Rietmolense zege ronduit verdiend was, genoeg over gezegd.
De weersomstandigheden zijn van alles niks, echt andijviestamppotweer. Er staat een stevige zuidwester en in Rietmolen betekent dat dat-ie in de lengterichting over het hoofdveld blaast, perfect visueel gemaakt door de strak staande vlaggen. En om de sfeer nog troostelozer te maken worden er ook nog eens geen toeschouwers toegelaten vanmiddag. Hoewel, wie staat er klokslag 12 uur voor de poort? John Panhuijsen! De man die het bezoeken van heel amateurvoetballend Nederland tot levensdoel heeft gemaakt, heeft vanachter een niet-medisch neus- en mondmasker de erbarmelijke OV-reis vanuit Noord-Holland gemaakt om het Rietmolense sterrenensemble toch live mee te maken. Hij is bereid om een en ander vanaf de parkeerplaats te volgen, maar ja, dat kun je zo’n man toch ook niet aandoen. Kopje koffie, Rietmolensjaaltje om de nek, netjes aan de regels houden en ga maar zitten. Een gedoogconstructie zullen we maar zeggen.
In de Rietmolense basiself zien we twee wijzigingen ten opzichte van vorige week. Justin Bomers begint op de bank en wordt vervangen door O19-junior Job Vogt en achterin is Koen Waanders afwezig voor wie Bas Essink als stand-in wordt aangewezen. Geblesseerde oudgediende Patriek Piepers kan ook vandaag het elftal niet van dienst zijn, net zoals hij gisteravond verzaakte zijn broer Koentje aan het miljoentje te helpen. Hopeloos.
Hopeloos is ook de eerste helft. Slecht en slecht van beide kanten. Is het de wind? Kunnen ze het niet meer opbrengen na de sensaties van vorige week? Zeg het maar. De spelers grossieren in slordigheden en kunnen nauwelijks een fatsoenlijke opbouw verzorgen. De enige kansjes die ontstaan, ontstaan uit persoonlijke fouten bij de tegenstander, zoals ook wordt tentoongespreid bij de enige treffer voor rust. Centrale verdediger Dennis Vrielink ziet dat zijn opbouwende passjes nauwelijks op waarde worden geschat en besluit dan maar eens zelf het middenveld in te dribbelen. Ook hij deelt in de malaise door de bal te verprutsen, waarbij ook de restverdediging niet op orde is, waardoor het voor spits Merijn Roos een fluitje van een cent is om de 0-1 op het bord te zetten.
In de rust wordt Karsten ter Braak ingebracht en dat brengt wat schwung in het elftal van Frank Bruins. Ook het feit dat de wind nu in de rug blaast helpt mee in het beter onder druk zetten van de tegenstander. Als snel krijgt Karsten een goede kans als hij door Job bediend wordt, maar de bal net niet goed mee krijgt waardoor het schot geblokt kan worden. Ondanks de betere pressie zijn de fouten nog niet van de lucht. Een hoge Rekkense bal wordt de zestien in getrapt en door Frank Geerdink niet weggekopt, maar zo’n beetje half doorgekopt, waardoor flankspeler Joey Vos bij de tweede paal eenvoudig de 0-2 kan maken. Denk je er net wat beter in te komen, krijg je dit. Niet veel later toch een Rietmolens lichtpuntje. Een goede goal op een goed moment, verzorgd door het duo Ter Braak – Te Rietmole. Karsten lepelt de bal de zestien in waarna Sander met een knappe aanname en dito afronding de aansluitingstreffer op het bord zet. Verse wissels Sten ter Haar voor Bas Essink en Justin Bomers voor Wouter te Rietmole moeten voor vers bloed zorgen dat het terugkomklusje dan maar moet klaren. Het gebeurt niet. Uit een van de weinige fatsoenlijk uitgespeelde aanvallen van de wedstrijd weet Rekken via uitblinker Merijn Roos de 1-3 aan te tekenen. Nog tien minuten op de klok, Rietmolen geeft nog niet op en wordt daarin beloond als een knap tikkie terug van Job door Niels te Lintelo strak in de linker hoek wordt geschoten. Zo is er ineens weer perspectief. Rietmolen probeert aan te zetten maar ziet dat de beste kans in de eindfase voor Rekken is als Roos een bal hard op de lat kopt. In blessuretijd is het helemaal gedaan met de aspiraties er nog een gelijkspel uit te trekken als Rietmolen met tien man verder moet. Invaller Karsten verdient een inworp aan de zijlijn maar wordt daarbij dusdanig van dichtbij gehinderd dat ie besluit de bal dan maar tegen de betreffende tegenstander aan te gooien, pardoes tegen het hoofd. De scheidsrechter van dienst besluit dat dit niet door de beugel kan en stuurt hem van het veld, waarna Rietmolen onmachtig is nog een vuist te maken.
En zo gaan er dure punten verloren, want het zijn juist dit soort thuisduels tegen op het oog gelijkwaardige tegenstanders waar de punten gehaald moeten worden. Die van vorige week waren voor beide ploegen bonuspunten, zoals dat dan heet. Afijn, volgende week naar het Beltrumse alwaar Kevin Vos ons met zijn ploegje met open armen zal ontvangen. Wederom bent u niet welkom maar uiteraard praat ik u later bij.
Sportieve groet en niet tot dan,
Jean le Tieb