De 0-2 nederlaag thuis tegen Hector is tekenend voor dit voor Rietmolen teleurstellende seizoen. Talrijke kansen die gemist worden en defensieve foutjes die de tegenstander in het zadel helpen, de ‘story of the season’, je hebt het gevoel dat er meer in zat. Een terugblik op het seizoen 2021-2022 dat in degradatie eindigde. We nemen afscheid van de vierde klasse alsmede van drie ervaren krachten van het Rietmolense vlaggenschip.
In de wedstrijd van vandaag krijgt Sander te Rietmole in de eerste minuut twee dotten van kansen. Die worden gemist, zoals Rietmolen al het hele seizoen kansen mist, het heeft veel te veel kansen nodig om te scoren. 25 goals in 26 wedstrijden is het minst van alle ploegen en bovenal gewoon te weinig. Ook tekenend in de wedstrijd tegen Hector is de manier waarop de tegendoelpunten vallen. Twee keer slordig balverlies helpt de Gorenaren in het zadel. Drie kansen, twee goals, zij wel. De harde maar duidelijke wetten van de vierde klasse. Dat het een zware klasse is, was vooraf duidelijk. Clubs als Markelo, Delden en VIOS Beltrum bulken van de kwaliteit, zijn derdeklassewaardig, en zullen om de bovenste plaatsen strijden. Toch is het Reünie uit Borculo dat vooraf het hoogst van de toren blaast. “In april kampioen”, zo laat een bloedserieuze spits Jorn Geerligs in de Tubantia optekenen. Al snel blijkt dat de Borculoërs helemaal geen aanspraak maken op het kampioenschap. De 7-0 oorwassing in de laatste speelronde tegen Markelo, dat daardoor wél kampioen wordt, zegt voldoende. Zo dik hebben zelfs wij als degradant niet verloren. Naast een zware klasse is het natuurlijk ook een hele mooie klasse; burentwisten, derby’s en onderlinge rivaliteiten zijn hier alomtegenwoordig met voor Rietmolen vooral wedstrijden tegen Neede, Eibergen en Hoeve Vooruit die erbovenuit springen.
Na twee vroegtijdig afgebroken coronaseizoenen begint Rietmolen 1 met het nieuwe trainersduo André Oosten en Michael Wiehink aan de voorbereiding met oefen- en bekerduels, waarin tegen vierde- en vijfdeklassers resultaten conform verwachtingen worden neergezet. Alleen derdeklasser Avanti Wilskracht is met 4-0 duidelijk een maatje te groot, geen schande. Toch wordt de openingswedstrijd bij Twenthe Goor een domper, een onherkenbaar Rietmolen verliest er met 1-0. Een goed begin is het halve werk, en dat geldt zeker voor een voetbalseizoen. Gelukkig herpakken de blauwwitten zich een week erop met een daverende 2-1 zege in dé derby uit bij Neede, maar dat blijkt geen katalysator voor een zegereeks of iets dergelijks, de punten komen niet gemakkelijk. Verloren wordt er van Diepenheim, Rood Zwart en Markelo, waar Rietmolen tegen de latere kampioen toch een heel puik duel op de mat legt en gewoon recht heeft op een punt eigenlijk. Voorafgaand aan de derby tegen Eibergen geeft veteraan Patriek Piepers (die vandaag evenals Koen Waanders en vlagger Wilfried Lansink een publiekswissel krijgt omdat ze het eerste elftal zullen verlaten – heren, dank voor jarenlange inzet) in de Tubantia te kennen dat Rietmolen buiten handhaving toch ook een paar plekjes hoger mikt in de eindrangschikking. In het duel dat volgt laat het dat ook zien. Subtopper Eibergen wordt thuis in een fel duel goed partij geboden, maar na twee rode kaarten moet een moegestreden Rietmolen in de 98e minuut toch de gelijkmaker incasseren. Na een nederlaag bij Rekken en remise in de Hoeve, waar een meezittende arbiter erger voorkomt, daalt het coronaspook wederom af op het amateurvoetbal en wordt de competitie voor het derde jaar op rij stil gelegd. Voetballen in coronatijd, een vak apart. Veel quarantaine-afwezigen, altijd de angst voor een positieve test links of rechts, en last-minute afgelastingen. Midden in al het tumult heeft de KNVB met alle goede bedoelingen en passant besloten vijf keer wisselen toe te staan, bedoeld om de selecties te ontlasten tijdens de zware post-covid inhaalprogramma’s met veel wedstrijden in korte tijd, maar waarbij voorbij gegaan wordt aan het feit dat dit voor kleinere clubs met smalle selecties gewoon een nadeel is ten opzichte van de clubs met bredere spelersgroepen. Ook speelt men zich daardoor eerder ‘vast’, vijftien potjes met speelminuten bij een eerste elftal en je mag niet meer voor een lager elftal uitkomen. Ook hier zijn de kleinere clubs de dupe vanwege de smallere selecties, iets waar de KNVB volledig aan voorbij lijkt te zijn gegaan. Het lijkt een futiliteit, maar het is geen toeval dat de kleine dorpsclubs in deze klasse zoals Buurse, Hoeve, Diepenheim en Rietmolen allemaal onderaan bungelen, met Sportclub Rekken als positieve uitzondering die de regel bevestigt. Als het coronaspook met een boel antistoffen is weggeblazen, wordt de lange en volgepropte tweede seizoenshelft afgetrapt met nederlagen tegen VIOS en Delden (97e minuut 1-0) en maakt men zich op voor het belangrijke duel bij Hector. Daar wordt pijnlijk duidelijk dat Rietmolen dit seizoen een degradatiestrijd zal moeten gaan voeren. Tegen de Gorenaren die op dat moment nog onder de blauwwitten staan, leidt een naïeve spelinstelling tot een 0-3 achterstand binnen het halfuur, is het kwaad geschied en een 2-4 nederlaag het slotoordeel. Wanneer ook Buurse en Hoeve die dag winnen, vindt Rietmolen zich ineens terug op de laatste plaats. Er tekent zich een patroon af dat Rietmolen tegen directe concurrenten telkens heel matig voor de dag komt, met pover voetbal en zonder overtuiging. Een ander patroon dat zich aftekent is het in de slotminuten incasseren van doelpunten, waardoor zeges remises worden en remises nederlagen, zoals in de volgende potjes tegen Buurse (1-1), Reünie (2-2) en Twenthe (3-2). Vervolgens brengen nederlagen tegen Rekken, Eibergen, Markelo en Delden Rietmolen verder in de problemen. Toch gloort er ineens weer hoop na een gelijkspel tegen Diepenheim en zeges op Rood Zwart en, jawel, Neede! Twee keer winnen van Neede. Maakt dat dan het seizoen goed? Nou nee, meer dan een schrale troost is het niet. Het zorgt er op dat moment echter wel voor dat het geloof en vertrouwen weer even terug komt, want met zeven punten uit drie duels komt het weer boven de directe-degradatiezone uit, maar vervolgens gaat het volledig mis tegen Buurse, VIOS en Hoeve, 2-0, 4-0 en 3-0 verlies. In Borculo tegen Reünie speelt Rietmolen voor zijn laatste kans maar de 2-1 nederlaag betekent directe degradatie naar de vijfde klasse.
En tja, dat is toch een hele bittere pil voor de blauwwitten. Onnodig wellicht, teleurstellend sowieso, dit moet men even laten betijen en dan gaat het vizier weer vooruit, maar uiteindelijk was de concurrentie gewoon te groot. Op verslagschrijfgebied was er in ieder geval geen concurrentie, hopen dat dat volgend jaar beter is.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb