Voor het oog van welgeteld nul Rietmolense toeschouwers leveren de blauwwitten een wanprestatie en verliezen met 5-1 bij Zenderen Vooruit. In een matige eerste helft weet het elftal een vroege achterstand vlak voor rust nog wel gelijk te trekken, maar incasseert een onherkenbaar Rietmolen daarna liefst vier tegentreffers.
Niet voor het eerst dit seizoen reist Rietmolen af naar onbekend terrein. Ergens tussen Borne en Almelo ligt namelijk Zenderen, waar Rietmolen nog nimmer een wedstrijd afgewerkt heeft. Ook de route ernaartoe is dus onontgonnen terrein en vooral de eindfase ervan blijkt een wat omslachtig draaien en keren door Borne gevolgd door een drukke N-weg dwars door de Zenderense kern. Reden voor jarenlang gesteggel over een nieuwe infrastructurele oplossing die al het verkeer om en niet door het dorpje zal moeten leiden. Een dorpje waar het beeld bepaald wordt door twee aanzienlijke kloosters met bijbehorende kerk, gelieerd aan de orde van de karmelieten, wat bij de Rietmolense spelers thans toch vooral met bier geassocieerd wordt. Wat ook niet, zou je haast denken. Een dorpje ook dat voor de Rietmolense supporters vooralsnog onvindbaar blijkt te zijn want er komen er nul – u leest het goed: nul – opdagen. Dat heb ik bij een competitiewedstrijd in mijn zeven jaar bij het eerste nog niet eerder meegemaakt. Zelfs rassupporter Erik Vollenbroek weet de weg naar sportpark Het Vollenbroek, dat nota bene zijn eigen naam draagt, niet te vinden.
Wellicht dat de nederlaag van vorige week bij titelkandidaat Bentelo er iets mee te maken heeft, want sindsdien speelt Rietmolen nergens meer voor en lijkt het seizoen als een nachtkaars uit te gaan. Toch had men eerder deze jaargang geen kind aan de Zendernaren, Zenderers, Zenderezen, Zenderlingen, hoe heten ze eigenlijk? Er werd namelijk betrekkelijk eenvoudig met 4-1 gewonnen. Maar vandaag zit er wellicht wat ruis op de zender, naast het hoofdveld staat toepasselijkerwijs een zendmast in Zenderen te zenderen, want de blauwwitten moeten het doen zonder de geschorste Jorrick de Lange, die vorige week tegen zijn vijfde gele kaart van het seizoen aanliep, en de geblesseerde aanvoerder Twan Tenhagen die wederom wel op de bank plaatsneemt maar van wie het onzeker is of-ie überhaupt kan spelen. Wél in de basisopstelling zien we Thijs Eppink, speler van het tweede, die vandaag in de spits post zal vatten met het befaamde nummer 9 op zijn rug, het shirtje past nog net. Tegenstander Zenderen Vooruit draait een anoniem seizoen en staat negende, wat voor een gedegradeerde vierdeklasser toch teleurstellend genoemd mag worden, maar het kan zich daarin scharen bij de andere min of meer vergelijkbare dorpsclubjes die uit de vierde klasse komen, te weten Buurse, Diepenheim en natuurlijk Rietmolen, voor wie eigenlijk exact hetzelfde geldt.
In de openingsfase is het voor beide teams wat aftasten en golft het spel wat op en neer, hoewel het bij de blauwwitten al snel opvalt dat men geen fatsoenlijke opbouw voor elkaar krijgt en grossiert in persoonlijke fouten en balverlies. Zenderen profiteert daar nog niet direct van, het moet het vooral van gevaarlijk inswingende hoekschoppen hebben, maar na een kwartier is daar toch ineens de openingstreffer wanneer door een, jawel, persoonlijke fout in de Rietmolense verdediging de wat gezette spits Freek Vlaskamp uit de kluts weet te scoren. De blauwwitten zetten daar weinig tegenover, slechts sporadisch bereikt men de vijandelijke zestien, waarbij de lange Thijs Eppink wordt gezocht die meer dan eens weet terug te leggen op Niels te Lintelo om het zo van afstand te proberen. Een poging wordt net naast getikt door doelman Eleveld, verder zijn de schoten ongevaarlijk. Inmiddels heeft linksback Joren Vrielink, die daar aanvoerder Twan verving, ook zijn waterloo gevonden in terugkerende astmaklachten en is het Michiel van Binsbergen, met 90 minuten tweede elftal in de benen, die daar nog een uurtje eerste elftal bij op mag tellen en al snel van waarde zal blijken te zijn. Een hoekschop van Robbin Dieperink weet-ie terug te koppen op Sander te Rietmole, die hard raak schiet. Zo zie je maar weer, je hoeft niet best te spelen om te scoren en met een 1-1 ruststand kan het nog alle kanten op.
Met hernieuwde moed begint men dan ook aan de tweede helft, maar dat verandert al snel in verloren moed, want binnen een kwartier hebben de gastheren er al twee in liggen en biedt het vertoonde spel nou niet bepaald hoop op een ommekeer. Vooral de 3-1 mag er zijn. Volgens het boekje wordt spits Vlaskamp aangespeeld, die teruglegt op de eronder komende nummer 10 Hemmo Mulder, die op zijn beurt knal-, maar dan ook knalhard via onderkant lat onhoudbaar doel treft. Als Thijmen Grootholt vervangen wordt door Justin Bomers blijkt dat zelfs de wisselspelers vandaag niet wakker zijn, want als even later ook Twan alsnog het veld in moet, is hij zoekende naar zijn wedstrijdshirt, die met nummer 12. En ah ja, daarin loopt Justin net weer achter een tegenstander aan. Twan dan maar met nummer 13 het veld in. Op zich is zo’n verwisseling niet zo erg natuurlijk, maar het wordt vervelender wanneer er kaarten uitgedeeld worden wat zomaar zou kunnen leiden tot een schorsing voor een verkeerde speler. Ach ja, het is tekenend voor het duel. Tja en, verder valt er ook niet zoveel over te zeggen. Ja, Zenderen scoort nog twee keer, geholpen door een uiterst zwakke Rietmolendefensie, en dat hadden er nog meer kunnen zijn. Aanvallend weten de blauwwitten slechts van afstand enkele keren te schieten, zonder resultaat. Nee, de 5-1 betekent een ontnuchterende middag hier tussen de karmelieten. Het is vooral zorgwekkend te zien dat dit elftal met veel ervaren spelers, onder-19-speler Thijmen Grootholt daarbij even buiten beschouwing gelaten, zo door de ondergrens kan zakken.
Komende zondag gaan we zien of Rietmolen als een Fenix uit de as kan herrijzen, thuis tegen, jawel, Phenix.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb