De 7-0 einduitslag zegt genoeg over de Rietmolense missie vanmiddag: kansloos. De ploeg wordt op alle vlakken afgetroefd en kijkt bij rust al tegen een 3-0 achterstand aan. De 4-0 vlak na rust betekent de definitieve KO waarna de gastheren er halverwege de tweede helft, binnen een tijdsbestek van drie minuten, nog drie in rammelen. Alle zeven treffers worden gemaakt door het ontketende aanvalsduo Bomkamp/Koenderink. Rietmolen mag blij zijn dat zij er niet nog meer maken, want de kansen zijn er. Bij de blauwwitten niet, slechts twee slappe schotjes tussen de palen is het enige wat te noteren valt. En dus is het wonden likken, snel vergeten en op naar de volgende pot.
Na een teleurstellende competitiestart uit bij Eibergen, revancheerde Rietmolen zich vorige week enigszins door een punt te pakken in het thuisduel met Twenthe Goor. Tijd voor de eerste overwinning. Dat zou dan moeten gebeuren in en tegen vv Buurse. Een geduchte tegenstander, dat is bekend. De ploeg kende vorig jaar een seizoen met twee gezichten. Voor de winterstop waren de punten schaars en bungelde men onderaan, na de jaarwisseling behaalde men liefst 33 stuks om uiteindelijk op een knappe vijfde plaats te belanden. Een ambivalentie die ook Rietmolen destijds meemaakte. Uit was er een knappe 0-1 overwinning, maar thuis, in de laatste wedstrijd van het seizoen, was Buurse met 2-5 duidelijk de betere. Ene Mick Koenderink was toen een ware plaag voor de Rietmolense defensie en ook vandaag is hij zijn stempelblokje niet vergeten. Daarover later meer.
De Rietmolense eerste selectie is ook vandaag niet compleet. Koen Waanders is door werk afwezig, net als de geblesseerden Patriek Piepers en Dennis Vrielink; en Karsten ter Braak zijn we al bijna vergeten (nee hoor, geintje natuurlijk). Voor Harm Vogt viel het krieken van de dag op een wat later moment dan te doen gebruikelijk en dus mag hij zich verheugen op een middagje bankzitten.
Arbiter Blok wordt in het kader van ‘de week van de scheidsrechter’ door Rietmolenaanvoerder Twan Tenhagen nog even in het zonnetje gezet, alvorens hij de wedstrijd in gang blaast. De intenties van de Buursenaren worden snel duidelijk. Met veel agressie en fysieke kracht wordt Rietmolen overal op het veld afgejaagd, dat daardoor geen poot aan de trapper krijgt. Al snel valt de 1-0. Centrumverdediger Frank Geerdink dribbelt pardoes de bal over de zijlijn en is niet op tijd terug op zijn post om de ingooi te verdedigen op de slim achter de defensie sluipende Jeffrey Bomkamp. Geen buitenspel uiteraard, dus is het prijsschieten; knalhard in het dak van het doel. Oef. Ook daarna gaat het niet veel beter. Persoonlijke duels worden nagenoeg allemaal verloren en men grossiert in slordig balverlies. Wellicht dat de harde kunstgrasmat daaraan debet is, toch een ander kwaliteitje dan het plastic thuis. Het zorgt voor een niet aflatende Buurser druk dat tot meerdere kleine en grote mogelijkheden leidt. Pas halverwege de eerste helft is er een kansje voor de blauwwitten. Joren Vrielink weet zichzelf goed vrij te spelen, maar zijn schot mist overtuiging. Niet veel later maakt Koenderink zijn eerste van de middag na een mooie combinatie met kompaan Bomkamp. Laatstgenoemde tekent voor de 3-0 door uit een welhaast onmogelijke hoek, zo ongeveer op de achterlijn, de bal via binnenkant paal in het net te leggen. Vlak voor rust is er dan toch nog een Rietmolense mogelijkheid als Robbin Dieperink kan uithalen, maar zijn schot door de doelman gekeerd ziet worden. Het mag niet zo zijn.
Ook na rust van hetzelfde laken een pak. Al binnen vijf minuten volgt de genadeklap door de 4-0 van Bomkamp die daarmee zijn hattrick al binnen heeft. Rietmolentrainer Bruins brengt spits Rick ter Braak teneinde wat te forceren. Het lijkt even effect te sorteren, maar dat is niet van lange duur. Buurse houdt de overhand, even later bekronend met wat ik zou willen noemen ‘de gekke drie minuten’, te beginnen met de 5-0 van Koenderink. De Buurser doelman, professioneel als hij is, probeert z’n ploeg te behoeden voor enige verslapping door vol overgave “we zijn er nog niet!” te schreeuwen. Nou, meneer de keeper, dat denk ik wel hoor. Koenderink neemt het advies ter harte door even later een vrij trapje in de kruising te leggen, waarna ook Bomkamp het in dezelfde minuut weer tijd vindt voor een doelpuntje. Een ragfijne Koenderink-voorzet weet hij met het nodige fortuin in de kruising te koppen: 7-0. Nou, nou, nou, wat een schiettent. De blauwwitte hoofdmacht wordt te kakken gezet als een feestganger op een dixie. En dan te bedenken dat er nog zo’n twintig minuten te spelen zijn. O19-junior Jorrick de Lange mag nog even meedelen in de misère door Wesley Meulenkamp, die al geel op zak heeft, te vervangen. Hij ziet de thuisploeg in de slotfase nog wat mogelijkheden creëren. Rietmolen creëert in de tweede helft niks; nul komma nul, nada, noppes. Hoe lang zou dat geleden zijn? Afijn, het heeft weinig zin daarover te mijmeren, de 7-0 eindstand is al pijnlijk genoeg.
Een knalhard resultaat. Wonden likken en snel vergeten is het devies. En dat is nodig ook want volgende week wacht het meer dan belangrijke thuisduel met Diepenheim. Jongens, kop op, jullie zijn het niet verleerd!
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb