Knetterende slotfase bezorgt Rietmolen drie heerlijke punten tegen Hoeve Vooruit

Slecht voetbal, veel strijd en een zinderende slotfase. De hoofdingrediënten van een degradatiekraker en, hoewel nog niet eens halverwege het seizoen, werd het duel met Hoeve dat ook. In een eerste helft waarin de wind en de grote spanning goed voetbal onmogelijk maken, zijn de gevaarlijkste momenten voor Hoeve Vooruit. Uit een hoekschop komt het vlak voor rust op 0-1. In de tweede helft met de wind in de rug een opportunistisch Rietmolen dat alles geeft voor de broodnodige punten tegen een ver inzakkend Hoeve Vooruit. De blauwwitte inspanningen worden in de absolute slotfase beloond met een doelpunt van Sander te Rietmole en een rake penalty van Twan Tenhagen die ervoor zorgen dat de zeer welkome punten in Rietmolen blijven.

Werp een blik op de ranglijst (drink ‘m wel eerst even leeg) en zelfs een noob ziet dat er vandaag gewoon gewonnen moet worden. Niks meer, niks minder. Vijf schamele puntjes tot dusver en daarmee laatste. Het gat naar de nummer een-na-laatst is vier punten en laat dat nou net de tegenstander van vandaag zijn, Hoeve Vooruit. Daarmee komt, na een reeks topploegen, nu weer een op het oog gelijkwaardige tegenstander naar Rietmolen. Ondanks dat de laatste drie wedstrijden allemaal verloren gingen, waren er toch wel wat lichtpuntjes te bespeuren. Zo wist de ploeg telkens lang in de wedstrijd te blijven, niet meer door de ondergrens te zakken en ook het aantal gecreëerde kansen steeg. Tja, je moet je ergens aan vasthouden. Eens zien of het tegen een vermoedelijk gelijkwaardige tegenstander eindelijk weer eens leidt tot een overwinning. Die tegenstander kampt al een tijdje met de nodige personele problemen. Als we de spelerslijst onder ogen krijgen, zien we daar de onder de mottenballen vandaan getrokken pensionado Epi Winkelhuis op staan. Nou, dan is het wel héél ernstig gesteld met de Hoevese mannschaft. Het blijkt een dolletje te zijn. Geestig. Aan Rietmolenzijde zien we Sander te Rietmole terugkeren in de basis na een lichte hamstringblessure. Verdedigende middenvelder Wesley Meulenkamp zit een schorsing uit en moet vanaf de kant toekijken, net als aanvoerder Twan Tenhagen die op de bank begint. De band dus weer om de linkerarm van Dennis Vrielink. Let wel, beste mensen, de línkerarm. Vorige keer noemde ik abusievelijk de rechterarm, maar Dennis draagt ‘m om zijn linkerarm, want dan zit ie het dichtst bij het hart. Juist.

De wedstrijd. Vies herfstweer vandaag, maar desondanks is toch een behoorlijk aantal toeschouwers op deze burenruzie af gekomen. Een forse wind staat in de lengterichting over het veld en al snel wordt duidelijk dat die een belangrijke rol gaat spelen vandaag. De spelers kunnen elkaar maar moeilijk vinden en zo is het van beide kanten heel erg slordig. Al in de derde minuut een eerste momentje van opwinding als Joren een ‘Viergevertje’ oploopt. Een voorzet wordt van dichtbij tegen zijn arm geschoten in de zestien maar de arbiter vindt het geen penalty. In deze openingsfase is Hoeve het gevaarlijkst met twee schietkansjes van aanvallers Kroeze en Karnebeek. Omdat van een figuurlijk stormpje geen sprake is, komt Rietmolen deze fase zonder kleerscheuren door. Alhoewel, er zijn nog geen twintig minuten gespeeld als Joren al gewisseld moet worden na een harde klap op de enkel in een duel en Twan zijn plek links centraal inneemt. Het restant van de eerste helft verloopt bovenal rommelig. Het duurt tot de slotfase wanneer het publiek weer opveert. Bij Een Rietmolense uitbraak kan Sander te Rietmole alleen door op de keeper, die wild z’n goal uit stormt. Op rand zestien besluit-ie Sander neer te leggen waarna de bal over de achterlijn rolt. Scheidsrechter Blok houdt het op een corner. Hoe kan dat nou? Een kansrijke aanval wordt teniet gedaan, Sander was overduidelijk eerder bij de bal. Geen kaart, niks. Nou ja. Het zit even later weer niet mee als Hoeve zowaar op voorsprong komt. Een cornerbal wordt door Jeroen Hartgerink niet goed gepakt en kan door Karnebeek tot doelpunt gepromoveerd worden. Met 0-1 zoeken de spelers de kleedkamers op.

Met de wind in de rug begint Rietmolen voortvarend aan de tweede helft. Het spel speelt zich meer en meer op de helft van Hoeve af maar best is het allemaal nog niet. De kansen zijn schaars, maar de rugwind helpt mee in het opportunistische spel. Jeroen kan zich zulke verre uittrappen niet herinneren en back Frank Geerdink krijgt lamme armen van de inworpjes de vijandelijke zestien in, maar verder dan wat afstandsschoten komen de blauwwitten voorlopig niet. Hoeve gokt, met de voorsprong in het achterhoofd, op de counter, komt er een paar keer gevaarlijk uit maar is onzorgvuldig in de laatste fase. Met nog twintig minuten te gaan, begint de tijd wat te dringen in deze ‘must win match’ en dus besluit de technische staf aanvallend te wisselen. Back Bas Essink eruit, O19-spits Jorrick de Lange erin. In het vervolg dringt Rietmolen aan, maar hij moet een keer goed vallen. Het gebeurt niet. En het blijft oppassen voor de Hoevese uitbraken. Karnebeek wordt een vrije schietkans gegund door Kroeze maar zijn poging mist richting. Hoe dichter bij het eind, hoe spannender het wordt. Zit het er nog in voor Rietmolen? En of het er in zit! Een schot van Niels gaat net naast en Dennis Vrielink raakt bovenkant lat alvorens een dieptepass van Twan Sander de vijandelijke zestien in stuurt die vervolgens heel knap vanuit de draai de verre hoek vindt: 1-1 in de 89e minuut. Nog geen twee minuten later volgt de genadeklap. Een Hoevese handsbal in de eigen zestien wordt nu wel als strafbaar beschouwd en dus gaat de bal op de stip! Twan gaat achter de bal staan, die heeft wel vaker met dit bijltje gehakt. Meddo uit staat me nog bij. Hij kiest dezelfde hoek als toen en ook het resultaat is hetzelfde: winst en drie punten!

Zo komt het totaal op acht en blijft de concurrentie in zicht. En om dat even in perspectief te zetten; vorig jaar zaten we met maar een puntje meer aan het kerstdiner. Toen werden er wel slechts 9 potjes afgewerkt voor de winter, maar hé, dat weet niemand meer. 26 januari uit naar Hector, we kijken ernaar uit.

Nou, allemaal fijne ‘kessemus’, om maar met wijlen Lau van Tiny te spreken, en tot volgend jaar!

Jean le Tieb