In eigen huis weten de Rietmolenaren tegen een zeer jeugdig Haaksbergen de eerste driepunter van het seizoen binnen te halen. Een snelle treffer van Wouter te Rietmole wordt net zo snel teniet gedaan door Haaksbergenspits Deunk. Diep in de tweede helft is het de jarige Karsten ter Braak die de kers op de taart zet door de kansenverhouding op het scorebord tot uitdrukking te brengen: 2-1. De eerste zege is een feit!
Vandaag staat voor Rietmolen een ontmoeting met oude bekende Haaksbergen op het programma, een ploeg die we voor het laatst tegenkwamen in seizoen 2017/2018, het Rietmolense kampioensjaar waarin Haaksbergen anoniem zevende werd. Waar de Rietmolense selectie voor ongeveer driekwart gelijk is gebleven, zien we dat bij Haaksbergen al het spelersmateriaal van toen is ingewisseld voor eigen jeugd. En jeugdig zijn ze, de gemiddelde leeftijd van de huidige selectie is om en nabij de 20! Louter onbekenden dus, maar toch is er een naam die een belletje doet rinkelen, namelijk Lars Heijboer, zoon van oud-Rietmolenaar en oud-Rietmolentrainer Ronald Heijboer, én kleinzoon van wijlen Steven Heijboer. Majoor Steven Heijboer welteverstaan, die eind jaren zeventig enige bekendheid genoot als állereerste Nederlandse F16-piloot. Het was Heijboer die ter voorbereiding op de Nederlandse introductie van het voor die tijd hypermoderne gevechtstoestel testvluchten uitvoerde in de VS. De officiële aankomst en presentatie enige tijd later op luchtmachtbasis Leeuwarden door Heijboers collega Sneek was voor die tijd spectaculair te noemen en is nog terug te vinden op YouTube. Het toestel werd vol enthousiasme en met hoge verwachtingen ontvangen. Met de Koude Oorlog nog vers in het geheugen was iedereen overtuigd van de noodzaak om militair op het hoogste niveau mee te blijven doen en de F16 maakte de hoge verwachtingen meer dan waar. Inmiddels zijn we een gevechtsvliegtuiggeneratie verder en hebben we in 2019 de introductie meegemaakt van de opvolger, de voor onze tijd hypermoderne F35. En wat is nu de reactie? Te duur, te lawaaiig, onnodig, verkwisting van overheidsgeld et cetera, et cetera. We zijn een klaaglandje geworden, dat blijkt maar weer eens. Hou op met klagen, wees blij dat we die kisten hebben, ze kunnen nog van pas komen. Vliegenier Heijboer is na zijn dienstjaren in Rietmolen neergestreken, alwaar hij bij onze vv nog jarenlang trainer is geweest van de pupilletjes, ondergetekende incluis.
Net als Heijboer was vv Haaksbergen eind jaren zeventig een hoogvlieger. Het kwam uit op het toentertijd hoogste landelijke amateurniveau, de hoofdklasse. Tijden veranderen, inmiddels is de vv compleet overvleugeld door zowel HSC ’21 als Bon Boys en bivakkeert men de laatste jaren steevast in de laagste klasse van het amateurvoetbal. Ook dit seizoen kan het vooralsnog geen potten breken. De eerste drie wedstrijden gingen verloren en men staat dan ook met nul punten onderaan. Rietmolen staat er met één punt echter niet ver boven en het is zo langzamerhand noodzaak om weer een keertje te winnen. Het heeft daarvoor vandaag oudgediende Patriek Piepers uit het tweede elftal geplukt voor meer balans op het middenveld, dat was de laatste potjes namelijk ver te zoeken.
Rietmolen zet de goede bedoelingen meteen om in daden, Wouter te Rietmole zet de gastheren al in de vierde minuut op voorsprong. Jorrick de Lange komt goed door op rechts bij de achterlijn, waarbij enkele Haaksbergenaren de hand in de lucht steken ten teken van een achterbal. Op het moment dat ze doorhebben dat scheids echt niet op appèl gaat fluiten, heeft Wouter hem al in het netje geschoven: 1-0. Lang kunnen de blauwwitten er echter niet van genieten, want amper tien minuten later is het spits Yannick Deunk die goed diep loopt en keurig de 1-1 afrondt. Toch is het Rietmolen dat de overhand heeft en het gevaarlijkst is. Wat heet, een paar hele grote kansen worden om zeep geholpen door onder meer Harm Vogt, Twan Tenhagen en Jorrick. Haakbergen loert op de counter en bij een van die momenten komt een der aanvallers in botsing met Rietmolengoalie Jeroen Hartgerink, die lelijk ten val komt. Hij zou in de rust afhaken. Voor het zover is wil Haaksbergentrainer Martijn Misana een wissel doorvoeren, die echter nog niet helemaal startklaar is. Arbiter Rutten besluit daar niet op te wachten en hervat het spel. Als de wissel even later toch mag plaatshebben ontstaat een verhitte discussie tussen arbiter en de Haaksbergse bank. Het zou het begin blijken te zijn van een wedstrijd-durende klaagzang van de Haaksbergenaren tegenover de leidsman. Een schitterende Rietmolense aanval met een 100%-kans voor Sander te Rietmole, die de paal raakt, besluit de eerste helft.
Voor een uitvallende eerste doelman heeft Rietmolen gelukkig vaak een reservekeeper op de bank, vandaag in de persoon van Niels Bouwman. Hij neemt plaats onder de lat en ziet dat Rietmolen verdergaat met waar het voor rust was gebleven, namelijk kansen creëren. Zowel Jorrick als Justin Bomers zijn echter onnauwkeurig in de afronding. Haaksbergen zet er een kopbal uit een hoekschop tegenover, die maar nét over gaat. Justin wordt vervangen door de jarige job Karsten ter Braak en de enige échte Job vervangt broer Harm Vogt. De impulsen geven de straalmotor nieuwe brandstof want er volgen grote Rietmolense kansen: Wouter tegen de lat, Sander schiet op de keeper, Jorrick doet hetzelfde met het hoofd. Ja, het is in deze fase dat de doelman van de gasten Bjorn Koens zich zo langzamerhand tot uitblinker kroont. ‘Man of the match’ wordt hij echter niet. Nee, dat blijft voorbehouden aan Karsten, die zichzelf trakteert met het winnende doelpunt door een vrije trap van rand zestien in twee instanties raak te schieten: 2-1! De zege is echter nog niet in de tas, want de groenwitten blijven gevaarlijk voorin, ook zij hebben hun kansjes gehad in de tweede helft. Men blijft echter de confrontatie zoeken met de scheidsrechter, die Haaksbergen in hun ogen keer op keer benadeelt. Wat men echter niet lijkt te beseffen, is dat men dat volledig aan zichzelf te wijten heeft, door het niet aflatende gemekker. Daar houden arbiters niet van, dat is toch bekend of niet, groenwit? Goed, een laatste kans voor Deunk wordt gepakt door Niels en zo kan Rietmolen eindelijk zijn eerste driepunter bijschrijven. Volledig verdiend ook. Klasse boys!
Volgende week zijn we vrij en de week daarop brengen we een bezoek aan Phenix Enschede, gezellig.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb