In Borculo valt het doek voor Rietmolen. Door resultaten op de andere velden had alleen een overwinning een kans op klassenbehoud voor Rietmolen in leven gehouden, maar dat gebeurt niet. Reünie komt al vroeg op voorsprong en als diep in de tweede helft ook de 2-0 valt, hangt het zwaard van Damocles boven de nek. Een late aansluitingstreffer van Harm Vogt brengt de hoop op een gelijkspel terug, wat achteraf bezien dus niet geholpen zou hebben, maar verder dan dat komt het niet. Rietmolen degradeert naar de vijfde klasse.
Wel de complimenten, niet de punten. Een adagium dat op Rietmolen dit seizoen al vaker van toepassing is geweest, vooral tegen de ploegen bovenin dan. “Jullie willen in ieder geval voetballen”, aldus Reünie-trainer en ESPN/RTV-Oostverslaggever Bert van Losser na de wedstrijd die de nekslag voor Rietmolen betekent. En dat is ook zo. Tegen ploegen waarin de blauwwitten zelf het spel niet hoeven te maken en ruimte krijgt om te voetballen, lukt dat ook best aardig. Een ander verhaal wordt het als Rietmolen zelf het spel moet maken tegen ploegen die dat niet willen en/of hoeven. Dan zakt het al snel door verschillende ondergrenzen heen, zoals afgelopen weken te zien is geweest tegen de verschillende directe concurrenten. Dat is natuurlijk ook het moeilijkste onderdeel van het voetbal: domineren, bepalen, het spel maken. Van Losser die overigens aangeeft hartelijk te hebben gelachten om het verslagje van de thuiswedstrijd eerder dit jaar. ‘Wie denkt dat hooghartige Reünie wel dat ze zijn, te pretenderen in de derde klasse thuis te horen en eventjes kampioen te worden met dat flutploegje van hun’, dat was zo ongeveer de strekking, weet u nog? En zo hoort het ook. Gewoon met een glimlach en een korreltje zout deze met satire en zelfspot doordrenkte stukjes tot u nemen. Neem het niet te serieus, dat doen wij ook niet.
Zo worden we zonder rancune en met alle hartelijkheid ontvangen in de Borculose bestuurskamer voor het gebruikelijke samenzijn voor de wedstrijd met de staf van beide teams en de arbiter van dienst, die normaal gesproken ook acte de presence geeft. Normaal gesproken, want vandaag is er geen scheidsrechter te bekennen. Net op het moment dat we ons afvragen of het duel überhaupt wel van start kan gaan, komt meneer Erkin aan gependeld. Wat blijkt? Hij was er compleet niet van op de hoogte dat hij voor deze wedstrijd was aangesteld en pas toen hij er door zijn echtgenote op werd gewezen dat er meldingen van het digitale wedstrijdformulier op zijn mobiel binnen druppelden viel het kwartje om vervolgens met gezwinde spoed het tripje Enschede-Borculo te maken.
En dus kan het duel toch om klokslag twee uur van start met als meest opvallende speler in de Rietmolense basis Christiaan Vlierhaar op tien. Dat moet zeker minimaal vijf jaar geleden zijn geweest dat hij voor het laatst in de startformatie van het Rietmolense vlaggenschip plaatsnam. Hij ziet een open beginfase met kansjes over en weer met voor Rietmolen achtereenvolgens Harm Vogt en Dennis Vrielink die gevaarlijk worden. Toch is het opnieuw een omschakelingsmoment waaruit men een tegendoelpunt incasseert, ook duidelijk een van de grote achilleshielen van dit Rietmolen. Het is duracell-back Vincent Terleth die helemaal doorkomt op rechts om al in de vijfde minuut de openingstreffer binnen te schuiven. In het restant van de eerste helft nog wat kansjes over en weer maar richting de rust gaat de echte angel er wel uit. Rietmolense kansjes zijn er voor Sander te Rietmole en een kopbal van Dennis Vrielink, maar echt gevaarlijk wordt men niet. Het krijgt vlak voor rust nog wel een domper te verwerken als belangrijke defensieve pijler Joren Vrielink het veld geblesseerd moet verlaten, Mees Geerdink voor hem erin. De eerste helft besluit met een goede kans voor Christiaan, die met links alleen net niet genoeg richting kan meegeven, ruststand aldus 1-0.
De tweede helft begint wat gezapig hier op sportpark De Wildbaan, waar de eerste werkzaamheden van een grondige verbouwing al begonnen zijn. Er komt een nieuwe parkeerplaats met entree en er wordt een kunstgrasveld aangelegd, waarbij het hoofdveld van gewoon gras blijft, dat er ook vandaag keurig netjes bij ligt. Niet toevallig door een Rietmolense firma onderhouden natuurlijk. Het duel bloedt ondertussen wat dood, wat natuurlijk gek is als je voor je laatste kans vecht. Tijd om in te grijpen, zo moet Rietmolentrainer André Oosten denken, en hij brengt Karsten ter Braak en Thijs Eppink die als extra spits gaat fungeren. De aanvallende impulsen leveren meteen al een grote kans op wanneer Harm Vogt met links vuurt maar zijn schot knap gekeerd ziet worden door Reünie-goalie Bas Beltman, normaal gesproken doelman van het derde, maar nu al enkele weken verdienstelijk onder de lat bij de Borculose hoofdmacht. Niet lang daarna valt de doodsteek voor Rietmolen, een wel heel simpel een-tweetje is de Rietmolense defensie te machtig en het is invaller Colin Bouwhuis die de trekker overhaalt: 2-0. Het echte geloof bij Rietmolen is er dan wel uit, maar toch is daar opeens Harm Vogt die middels een individuele actie langs de achterlijn zich een weg naar het doel frommelt en – hoe die het doet doet-ie het – hem achter Beltman werkt: 2-1 in de ‘88e minuut. Langs de lijn weet men ondertussen dat de standen op de andere velden niet behulpzaam zijn maar in het veld is er toch nog even sprake een opleving. Kan het dan toch nog? Nee is het antwoord. Degradatie naar de vijfde klasse is een feit. Maar dat lag niet aan vandaag hier tegen vv Reünie.
Reünie dat volgende week nog een leuk knuppeltje in het hoenderhok kan gooien door Markelo van het kampioenschap af te houden, dat zou wat zijn. Staat er volgende week voor Rietmolen thuis tegen Hector nog wat op het spel dan? Nou nee eigenlijk, voor beide ploegen is het seizoen gespeeld. Alhoewel, Rietmolen kan natuurlijk nog van die hatelijke laatste plaats af als het zelf wint en Buurse dat niet doet. Dat is in ieder geval nog het ballen waard, weg met die rode lantaarn. Verder nog afscheid nemen van diegenen die afscheid nemen, dus er is genoeg reden om nog even een bezoekje te brengen aan sportpark De Wieken.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb