De hervatting van seizoen 2022-2023 verloopt voor Rietmolen naar wens met een relatief eenvoudige 2-0 zege op het Enschedese Vosta. Ondanks de vele kansen duurt het echter een poos voordat via Sander te Rietmole diep in de tweede helft het duel in het slot valt, na de openingstreffer van Jorrick de Lange in de eerste helft. Vosta, dat op de lange bal en de counter mikt, kan daardoor nog lang hopen op een resultaat, maar dat is tevergeefs.
Zo tref je mekaar nooit en zo tref je mekaar drie keer in een seizoen. Dat geldt voor Rietmolen en Vosta deze jaargang, die een oefenduel in de voorbereiding en het allereerste competitieduel remiseerden, beide met compleet verschillende spelbeelden overigens. Waar in het eerste doelpuntloze treffen Vosta een soort dubbeldekkerbus voor de eigen zestien parkeerde, was het amper twee weken later ineens een vrijuit voetballende ploeg die sluimerende hiaten in de Rietmolense defensie pijnlijk blootlegde en werd het 1-1. Mede daardoor kenden de blauwwitten een belabberde start van de competitie en droegen zelfs een kort moment de rode lantaarn.
Maar de hiaten zijn inmiddels goeddeels opgelost; Rietmolen is vier wedstrijden op rij ongeslagen, waarbij het in het laatste duel voor de winterstop, thuis tegen ’t Centrum, na lange tijd zelfs weer eens ‘de nul’ hield en ondertussen met een schuin oog de ranglijst van de tweede periode in de gaten houdt. Vandaag dus de ontwaking uit de winterslaap thuis tegen Vosta, bij mijn weten de enige club die naar een hond vernoemd is. Ja, dat blijft een vreemd verhaal, niet waar? Leest u even het verslag van de heenwedstrijd voor de ins en outs over die kwestie. De naam van de hond dus bovenaan het wedstrijdformulier, maar kijken we naar het spelersmateriaal dat ingevuld is, dan zien we dat nog maar ongeveer de helft van de selectie van toen over is en dat het aantal substituties vandaag beperkt zal blijven tot één. Dan weten we in ieder geval zeker dat het niet zo’n soap wordt als het potje daar, toen men het aantal wisselmomenten overschreed, de scheids het zelf ook niet meer wist en er, figuurlijk, een potje van maakte. Ook bij Rietmolen echter personele problemen. Zowel Karsten ter Braak, Joren Vrielink als Harm Vogt zijn geblesseerd, allen toch vaste waardes in de eerste seizoenshelft, en Mees Geerdink en Justin Bomers zijn afwezig. Tweede-elftalback Rick Lansink start daardoor in de basis en zijn collega’s Rick ter Braak en Christiaan Vlierhaar vervolmaken samen met O19-speler Thijmen Grootholt de bank.
Nadat scheidsrechter Diepeveen zijn zegen aan de wedstrijd geeft, ontvouwt zich een niet al te spectaculaire eerste helft. Vosta laat Rietmolen de bal en loert op omschakelingsmomenten. Aan zelf opbouwen heeft men blijkbaar een hekel, aangezien dan vrijwel direct de lange bal gehanteerd wordt. Men lijkt dus weer overgeschakeld te zijn op de tactiek uit de voorbereiding en het is aan Rietmolen om daar doorheen te komen. Na een minuut of tien lukt dat en is het eigenlijk ongelooflijk dat Robbin Dieperink bij de tweede paal de bal er niet in krijgt, na goed voorbereidend werk van Twan Tenhagen en Jorrick de Lange. Even later is Robbin weer dicht bij een treffer als zijn harde vrije trap door doelman Welbroek net over getikt wordt. Er is balverlies in de opbouw van Bas Essink voor nodig om ook Vosta een kans te laten noteren, als Floor Kemperink door kan op Rietmolengoalie Jeroen Hartgerink, die in twee instanties goed redding biedt. Toch is het Rietmolen dat het overwicht op het scorebord tot uitdrukking brengt via Jorrick de Lange die na een schitterende pass van Robbin Dieperink duur balverlies van de tegenstander afstraft: 1-0. Jorrick is voor de vierde wedstrijd op rij trefzeker en brengt zijn seizoenstotaal op vijf, evenveel als huidige Rietmolentopscorer Sander te Rietmole. Jorrick moest de laatste jaren geduld hebben. Hij zat lang niet altijd in de eerste selectie, maar door hard te blijven werken zien we hem steeds vaker in de basis en dat lijkt zich nu uit te betalen voor hem. Mooi om te zien. In de slotfase van de eerste helft toch nog een Vosta-kans van Leen Pompert, die wederom Jeroen op zijn weg vindt en tenslotte is er een moment van dommig balverlies van Frank Geerdink, die zijn frustratie botviert op een tegenstander, ten koste van een gele kaart.
Al snel na rust loopt doelman Welbroek na een vrije trap van Robbin kaakletsel op door een ongelukkige botsing. Het spel ligt daardoor meermaals even stil en duurt het even voordat Rietmolen weer in zijn spel komt, maar zodra dat gebeurt, lijkt er geen houden aan. Na ongeveer een uur spelen is er een fase van enkele minuten waarin men de ene na de andere kans forceert. Robbin strooit met voorzetten waar zowel Jorrick als Sander niet van kunnen profiteren, die even later ook samen een dot van een kans om zeep helpen. Het enige dat Vosta er eigenlijk tegenover weet te zetten is een tirade richting de scheidsrechter na een vermeend penaltymoment. Wanneer die niet wordt toegekend, besluit Sander te Rietmole ten langen leste toch eigenlijk wel alleen aan kop van het topscorerslijstje te willen staan, gooit hij met de 2-0 het duel in het slot, en wordt gewisseld voor Christiaan. Rick komt er in voor Robbin en Thijmen vervangt Niels te Lintelo, voor wie het vandaag sowieso een memorabele dag is. Voor het eerst in zijn zes seizoenen bij het eerste elftal is hij door de pupil van de week tot favoriete speler verkozen. Dat is toch een wonderlijke zaak. Totaal onpopulair bij de Rietmolense voetbaljeugd. Er moet een ver familielid aan te pas komen, in casu Jill te Lintelo, om hem te promoveren tot moppentapper, colahaler, petjesuitdeler en balondertekenaar. Goed, geel is er nog voor Job Vogt en daarna vindt Diepeveen het welletjes en zo start Rietmolen de competitiehervatting met een 2-0 zege.
Op de ranglijst zien we dat de blauwwitten tot op drie punten genaderd zijn van plek vijf, alwaar we vv Diepenheim terugvinden. Laat dat nou de volgende tegenstander zijn. Komende zondag 11 februari om 14 uur in Diepenheim.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb