Wie van deze wedstrijd slechts de eerste helft heeft gezien, zal niet geloven dat er na negentig minuten 6-1 voor Hengelo op het bord staat. Rietmolen is voor rust duidelijk de betere ploeg en krijgt in de persoon van Harm Vogt twee opgelegde kansen, naast nog een hele reeks kleinere mogelijkheden, maar hij wil er niet in. Na een moment van onachtzaamheid in de defensie gaat men met een 1-0 achterstand rusten, waarna het duel in de tweede helft helemaal weggegeven wordt. Hengelo komt offensief uiterst effectief voor de dag en, hoewel Harm er alsnog eentje in prikt, loopt het uit naar 6-1. Een Rietmolense bal op de lat en een gemiste penalty voorkomen dat het nog spannend wordt.
Vandaag een potje tegen HVV Hengelo, zoals we onlangs in de krant hebben kunnen lezen vanaf volgend seizoen de enige Hengelose club die nog op de klassieke zondag voetbaldag actief zal zijn. Wie anders, zou je haast zeggen. Waar overige verenigingen zich volledig laten leiden door maatschappelijke wispelturigheid, blijft Hengelo trouw aan hoe het vroeger was. Zet een stap op sportpark De Waarbeek en je beseft waarom. Er is in deze regio geen andere club te verzinnen waar zo’n authentieke, nostalgische voetbalsfeer heerst, compleet met lekker natuurgrasveld en een weemoed wekkende, Engels aandoende tribune inclusief stadionspeaker die de al net zo weemoed wekkende Johan Derksenmuziek draait. Fantastisch.
Voorafgaand aan de wedstrijd komen we even te spreken met Danny Hofhuis die een mooie, lange keeperscarrière achter de rug heeft, met een paar uitstapjes naar het Enschedese, maar vooral hier bij HVV Hengelo man van de club is. Danny, net veertig, vecht een oneerlijke strijd tegen kanker. Net gestart met een nieuwe behandeling, hoopt hij nog zo lang mogelijk bij zijn kinderen te kunnen zijn, maar de toekomst is onzeker. Zijn vrienden hebben op doneerdoel.nl een inzamelactie op touw gezet om deze sympathieke kerel te helpen bij zijn laatste wensen en toekomst voor zijn kinderen, kijkt u er even naar zou ik zeggen. Voetbal is bijzaak beste mensen, dat blijkt maar weer eens.
De laatste keer dat we hier als bijzaak sfeer kwamen proeven was in de bekercompetitie van 2019, toen een 3-1 achterstand in het laatste kwartier gelijk werd getrokken en het punt genoeg bleek om door te bekeren. Invaller en toen nog O19-jeugdspeler Jorrick de Lange was goud waard met een doelpunt en een assist in de slotfase. Ook vandaag is hij er weer bij, maar moet net als toen op de bank beginnen. Een volle bank, want Rietmolen begint met een compleet fitte selectie aan de wedstrijd, op de langdurig geblesseerde Wesley Meulenkamp na natuurlijk. Tegenstander Hengelo doet netjes mee in de top-drie, maar schijnt vandaag wat personele problemen te hebben. Wellicht biedt dat kansen voor Rietmolen, dat bij de omgekeerde top-drie staat.
In de openingsfase een aanvallend Rietmolen dat veel gevaar sticht maar dat ook veel situaties op buitenspel afgevlagd ziet worden. Toch heeft het ook te duchten van Hengelose tegenaanvallen waarbij Patriek Piepers een keer aan de noodrem moet trekken om balverlies van Bas Essink te compenseren, wat hem op geel komt te staan. Ondertussen krijgt Sander te Rietmole zijn grote teen nét niet tegen een voorzet van Frank Geerdink en ziet Karsten ter Braak even later een schot met z’n rechter over de kruising vliegen. De grootste kans in de eerste helft is voor Harm Vogt wanneer hij het vanaf eigen helft – nee, Hengelose grensrechter, dat kan geen buitenspel zijn – op een lopen zet, veel sneller is dan zijn opponenten en oog in oog met doelman Zomer deze uitgelezen mogelijkheid om zeep helpt. Aan de overkant blijkt Hengelose nummer tien Davey Tel wel meedogenloos voor de goal als hij een plotse bal ertussen meteen verzilvert: 1-0. Toch krijgt Rietmolen nog voor rust gelegenheden om dit ongelukje weg te poetsen wanneer eerst Sander te Rietmole en later wéér Harm Vogt op Zomer stuiten. Vooral die laatste kans vlak voor rust is weer levensgroot en mag er best in, zeker gezien de mooie voorafgaande combinatie die een beter lot verdient.
In de rust wordt Jorrick voor Job Vogt in het veld gebracht, in de hoop dat-ie hetzelfde bewerkstelligt als het vorige potje hier, maar dat mag niet zo zijn. Sterker nog, al binnen twee minuten na de thee ligt de 2-0 erin als aanvaller El Gharbouni wel heel makkelijk mag wegdraaien en in de verre hoek raak schiet. Na een kwartier in de tweede helft weer een levensgrote Rietmolense kans als Sander te Rietmole de lat raakt op aangeven van Harm, die even later dan wél zijn naam op het scoreformulier zet. Zo na een blessurebehandeling het veld in en boem, 2-1! Het is echter niet van lange duur, want wederom is het Davey Tel die scoort, dit keer werkelijk schitterend afgemaakt uit een lange pass, waarbij nu het Rietmolense vlagsignaal genegeerd wordt, en broertje Henkie Tel ziet dat het goed is. Wéér drie minuten later al de 4-1, een als voorzet bedoeld schot van El Gharbouni waait zo onder de lat het doel in, waarbij doelman Jeroen Hartgerink gehinderd lijkt te worden door de zon, maar er niettemin ongelukkig uitziet. Ja er gebeurt veel in deze fase. Wat heet, amper twee minuten erna, penalty Rietmolen! Sander wordt neergelegd en aanvoerder Twan Tenhagen mag aanleggen, maar ook hij vindt Zomers handschoen. Tja jongens, penalty erin staat het 4-2 en is er nog van alles mogelijk, denkt u aan de eerder aangehaalde bekerwedstrijd. Het gebeurt niet. Wat wel gebeurt is de 5-1, hoezo effectief, wederom Davey Tel die doeltreffend is. De gebroeders Tel, als je zó met scherp schiet móet er wel een genealogische band zijn met Willem Tell, de middeleeuwse kruisboogschutter die een appel van zijn zoontjes hoofd moest schieten en daarin slaagde. Er zal in de overlevering een ‘l’ zijn zoekgeraakt, maar Tel is Tell, zoveel is duidelijk. Duidelijk is ook de Hengelose zege, zeker wanneer veteraan Peters de 6-1 er nog in weet te prikken. Het is zo na een goede eerste helft wel een hele pijnlijke schiettent geworden. Onnodig naar wij dachten.
Dus is er weer een koude douche voor de spelers, letterlijk, want HVV Hengelo kan blijkbaar de gelden voor de gasrekening niet meer ophoesten, en worden de kleine jongens van onze jongens nog kleinere jongens. Vrijdag tegen koploper Bentelo alle kans om te laten zien dat we grote jongens kunnen zijn. Ja, u leest het goed, vrijdag 20u, be there!
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb