Rietmolen boekt op bezoek bij Rekken zijn eerste natuurgrasoverwinning van het seizoen en handhaaft zich zo in de middenmoot van de vierde klasse B. Sander te Rietmole neemt beide doelpunten voor zijn rekening en kroont zich tot matchwinner. Aangezien alle directe concurrenten verliezen zet Rietmolen zo een belangrijke stap richting directe handhaving, het grootste doel dit seizoen.
Rekken staat laatste en zit in de hoek waar de klappen vallen. Toch was er vorige week een knappe uitoverwinning op BSC Unisson. Het is pas de eerste zege onder interim-trainer Mark Roossink, maar het lijkt de heren wat naar het bolletje te stijgen. ‘Wij gaan jullie pakken’, klinkt het vol zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen dat ook Rietmolen niet ontbeert, de nederlaag vorige week tegen UDI doet daar niets aan af. Rietmolen speelde weer prima maar verzuimde de trekker over te halen, zo vernam ik al carvend op de skipistes van het onvolprezen Zillertal. De ploeg ziet Niels te Lintelo weer terugkeren in de basis na een schorsing, maar moet het vandaag doen zonder spits Rick ter Braak, die geblesseerd toekijkt. Zijn afwezigheid maakt een terugkeer van ‘good old’ Harm Waanders mogelijk, die het dit jaar een stapje lager bij Rietmolen 2 probeert. Het gaat hem daar goed af, hoewel het nog een hele kluif zal worden de 117 competitiegoals die hij voor het eerste heeft gemaakt te evenaren. Hij start desalniettemin op de bank.
Het groeiseizoen is begonnen en dat is te zien aan de mat in Rekken, die ligt er prima bij. Het lentezonnetje completeert de prettige omstandigheden die veel toeschouwers naar Sportpark ’t Asterloo doen trekken. Zij veren al na vijf minuten op als Rietmolen tot scoren lijkt te komen. Dennis Vrielink stoomt op en stelt Twan Tenhagen in gelegenheid te schieten. Zijn schot smoort, maar Wouter te Rietmole weet uit de kluts de bal toch nog binnen te frommelen. De arbiter van dienst heeft echter al afgefloten en steekt zijn hand in de lucht ten teken van een indirecte vrije trap wegens buitenspel. Als hij nadien aangeeft te hebben gefloten voor een overtreding, worden toch wat wenkbrauwen gefronst. Afijn, een goede start dus voor Rietmolen die even later wordt voortgezet met weer een goede kans. Een voorzet van links belandt bij Robbin Dieperink voor de voeten, die zijn specialiteit kan etaleren; de kiezelharde wreeftrap. Rakelings over helaas. Na een stief kwartiertje leidt een foute inspeelpass van doelman Jeroen Hartgerink het eerste gevaar van Rekken in. Het initieert een fase waarin de thuisploeg wat meer aandringt, daarbij geholpen door een flinke bries in de rug. De centrale nummer 4 probeert met behulp daarvan Jeroen te verrassen met een afstandsschot, net over. Even later is de wind weer behulpzaam als een lange bal precies tussen de Rietmolense laatste linie en Jeroen valt. Spits Jasper Stein is er als de kippen bij om te profiteren maar wordt daarbij geraakt door de uitkomende sluitpost. Was er contact? Ja. Was het een 100% scoringskans? Nou nee, de bal was al onderweg naar de linker cornervlag en er waren nog verdedigers in de buurt. Geel volstaat dus voor de scheidsrechter, die tevens een vrije trap toekent vlak buiten de zestien, maar daar komt niks uit. Daarna nog enkele gevaarlijke momenten voor de gastheren, totdat Rietmolen tien minuten voor rust weer van zich doet spreken met een schot van links dat net voorlangs gaat. Het blijkt de opmaat naar de openingstreffer. Linksbuiten Karsten ter Braak geeft strak voor, waarna Sander te Rietmole als een typische spits knap de 0-1 ruststand op het scorebord zet. Een scorebord overigens, dat tot aan diens sluiting jarenlang de bezoekers van het Diekman-stadion van informatie voorzag. Wat een nostalgie.
De tweede helft is minder enerverend. Rekken heeft nu de wind tegen en lijkt lamgeslagen, het weet nauwelijks nog gevaar te stichten. Rietmolen heeft meer controle, maar toch ook moeite kansen te creëren. De Rietmolense technische staf probeert na ruim een kwartier met vers bloed wat schwung in de wedstrijd te brengen en vervangt Robbin Dieperink voor Harm Vogt. Dat lijkt te werken want niet veel later is het opnieuw Sander die tot scoren komt. En wederom is het Karsten met de voorbereidende actie. Hij trekt naar binnen en schiet met rechts in de korte hoek. Zijn niet al te harde schot blijkt te ingewikkeld voor doelman Bijlsma om in een keer te pakken. Sander profiteert optimaal van zijn slippertje en tekent voor de 0-2. Kat in ’t bakkie, dit gaat men niet meer weggeven, zo lijkt het althans. Voor de leiding teken Karsten ter Braak te vervangen. En kijk eens wie we daar hebben. Jazeker, het is hem echt, Harm Waanders. Wat kilootjes erbij, maar hij is het voetballen nog niet verleerd, goed om te zien. Toch kan ook hij weinig potten meer breken, want het vuur lijkt langzaam uit te doven. Rekken wil echter niet zonder slag of stoot opgeven en dat blijkt even later als aanvoerder Twan Tenhagen lelijk in botsing komt met een groen-witte slof. Het resulteert in hevig bloedende verwondingen in het aangezicht. Hij wordt lang behandeld op en naast het veld, maar kan de wedstrijd toch vervolgen. Dit tot groot genoegen van de meegereisde supporters; hij lijkt haast een eigen fanclub te hebben. Toch wordt het geen enkel moment meer spannend. Matchwinner Sander geniet nog een publiekswissel, Bas Essink is zijn vervanger, maar dat is het dan ook.
En zo is de zesde seizoensoverwinning een feit. De eerste op natuurgras overigens, en dat moet hoop geven, want er staan nog een paar van dat soort potjes op de rol. De directe concurrentie verliest en zo is het al met al een goede dag voor de hoofdmacht van Rietmolen. Volgende week zaak om dat een vervolg te geven in de thuiswedstrijd tegen Erix. Het wordt het eerste duel in jaren tegen de blauwwitte brigade uit Lievelde.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb