In deze lastige derby op een heel matig veld in Lochuizen weet Rietmolen niet te overtuigen, maar wint wel met de krapst mogelijke marge. Het wordt een fysiek duel waarbij het Rietmolen aan voetballend vermogen ontbreekt om het duel snel te beslissen. Gelukkig weet Sander te Rietmole in de eerste helft de 0-1 te maken. In het restant ontpopt doelman Jeroen Hartgerink zich tot man van de wedstrijd, door onder andere een strafschop te stoppen. Rietmolen mag van geluk spreken dat Lochuizenspits Robbin Jerusalem het vizier vandaag niet scherp heeft staan.
Rietmolen is het aan zijn stand verplicht om vandaag te winnen van de nummer 10 van de ranglijst, maar zoals trainer Kevin Vos al meermalen in interviews heeft aangegeven, zijn het juist dit soort wedstrijden – tegen fysieke ploegen op een slecht veld – waar Rietmolen moet vrezen voor puntverlies. De ploeg leeft nog in de euforie van de driepunter vorige week tegen rivaal Neede, maar die punten tellen pas als er vandaag ook gewonnen wordt, waarschuwt Vos zijn ploeg.
De ontvangst is allerhartelijkst en benadrukt de vriendschappelijke relatie tussen beide clubs. Dat wordt wederzijds bevestigd door een overheerlijk taart van shirtsponsor Bakkerij Spikker die het Rietmolense bestuur heeft meegebracht voor de buren. Van die buren is bekend dat het in dit soort derby’s altijd iets extra’s weet te brengen en dat het erop gebrand is de 4-0 nederlaag in Rietmolen weg te poetsen. Tevens is bekend dat er wat blessures, schorsingen en anderszins afwezigen zijn. Zo kan het gebeuren dat ‘good old’ Gerben te Kolstee, 45 jaar inmiddels maar nog steeds zo fit als een hoentje, weer eens mag plaatsnemen op de bank. Rietmolen is op zijn beurt ongeschonden uit de strijd met Neede gekomen en dus stuurt de technische staf wederom dezelfde elf de wei in. En wat voor wei! Er zit geen vlak stuk in en lijkt reeds gebruikt te zijn als oefenperceel voor het cultivatortreffen van Jong Gelre dat een dag later op de nabijgelegen Needse Berg zal plaatshebben. Supportersverenigingen Hup Blauw en The Reds hebben ondertussen weer allerhande spandoeken opgehangen om sportpark Nieuw Olthaar op te leuken. Eerstgenoemde komt uiterst origineel uit de hoek door te refereren aan de derby Lochuizen-Neede van vorig seizoen toen het bier op was: “The only thing we fear, is running out of beer”. The Reds daarentegen pakken uit met de nodige rookpotten en knalvuurwerk tijdens de spelersopkomst.
Onder welhaast zomerse omstandigheden wordt op deze zaterdagnamiddag afgetrapt. Vanaf het begin verloopt de wedstrijd slordig en rommelig. Het is duidelijk dat op dit veld goed verzorgd voetbal nauwelijks mogelijk is. Daar komt bij dat de scheidsrechter van dienst het duel allerminst infantiliseert en veel, héél veel toelaat. Zo ontaardt het in een fysieke aangelegenheid met veel trappen op enkels, stevige schouderduwen en (te) late sliding tackles. Kevin Vos mag zijn handjes dichtknijpen als zijn ploeg er vandaag blessurevrij uit komt. Rietmolen heeft een licht veldoverwicht maar kan in de openingsfase weinig gevaar stichten. In de 20e minuut dan een eerste grote kans als Harm Waanders in de zestien van de tegenstander vanuit de draai op doel kan schieten maar de buitenkant van de paal raakt. De afvallende bal wordt op links opgepikt door Karsten ter Braak die niet aarzelt en de bal halfhoog voorgeeft. Een ideale hoogte voor Sander te Rietmole die er zijn hoofd tegenaan kan zetten en zo de 0-1 maakt. Het restant van de eerste helft verloopt zonder bijzonderheden, op een slap schotje van Robbin Dieperink na, dat naast gaat. Lochuizen kan er tot nog toe weinig tegenover zetten en wordt nauwelijks gevaarlijk.
Ook na rust voetbal van bedenkelijk kelderklasseniveau. Rechtsback Frank Geerdink is duidelijk in zijn hum in deze pot die hem op het lijf geschreven is, waarin hij ook nog eens broer Mathijs in de Lochuizense gelederen treft. Lekker fysiek erin kletsen en af en toe een bal de Diepenheimseweg op roeien. Tien minuten in de tweede helft een wat onbenullige overtreding van Joren Vrielink binnen de eigen zestien die de scheids geen andere keuze laat dan de bal op de stip te leggen. Aan Lochuizer topscorer Robbin Jerusalem de taak de gelijkmaker te maken. Zijn poging wordt echter overtuigend gestopt door doelman Jeroen Hartgerink, die zich overigens ironisch genoeg sinds enkele maanden zelf Lochuizenaar mag noemen. Tot dit moment hadden de roodwitten weinig in de melk te brokkelen, maar men komt tot besef dat er wat in zit vandaag. Niet veel later is er aan de andere kant een moment waarbij een voorzet van Robbin Dieperink op een Lochuizense hand afketst. Heel Rietmolen schreeuwt moord en brand om een penalty maar krijgt nul op rekest van de arbiter. Verbazing en een gevoel van onrecht rest bij de blauwwitten. Een kwartier voor tijd krijgt Jerusalem wederom een kans de stand gelijk te trekken. Hij krijgt binnen de vijfmeter, na half ingrijpen van verdediger Dennis Vrielink, een schotkans die klemvast gepakt wordt door de uitstekend keepende Jeroen. Tien minuten later is het wederom de Lochuizer spits die alleen door kan op Jeroen. Als Jeroen uit zijn doel komt besluit Jerusalem de bal te lobben, maar die ziet zijn inzet als door een wonder nét naast gaan. Rietmolen zwijnt en heeft hier echt het geluk van de koploper. Lochuizen ruikt bloed en gaat in de eindfase vol op de aanval om een gelijkspel te forceren. Het geeft daarbij zoveel ruimte weg dat Sander tot twee keer toe het duel kan beslissen, maar jammerlijk faalt.
Het betekent een 0-1 winst voor Rietmolen, dat op basis van de eerste helft verdiend is, maar het had ook maar zo het deksel op de neus kunnen krijgen. Desalniettemin wordt het uitgebreid gevierd totdat men de kantine van Nieuw Olthaar uitgeveegd wordt. Volgende week thuis tegen Vosseveld.
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb